Het gemeenschappelijk vakbondsfront heeft een nationale stakingsdag op 13 februari 2019 aangekondigd.
Deze vakbondsactie staat in het teken van een verhoging van de lonen en van de sociale uitkeringen, alsook van een verbetering van eindeloopbaanmaatregelen, combinatiemogelijkheden voor werk en privé, en woon-werkverplaatsingen.
De vakbonden preciseren enerzijds dat individuele afwezigheden in verband met deze acties als afwezigheid wegens staking moeten worden beschouwd en, anderzijds, dat de vakbondscentrales de nodige schikkingen zullen treffen met de betrokken werkgevers. De vakbond voegt eraan toe dat de werknemers van wie de shift op 12 februari ’s avonds is begonnen of in de nacht van 13 op 14 februari eindigt, eveneens gedekt worden.
Hoe dan ook zullen de werknemers die stoppen met werken om aan deze stakingsactie deel te nemen geen loon ontvangen voor de uren dat ze niet hebben gewerkt.
Het ABVV heeft besloten om de manifestatie op 4 februari 2019 te annuleren.
Op 13 februari 2019 zal een nationale staking gehouden worden in alle sectoren.
Hieronder meer informatie over uw rechten en plichten als werkgever bij een staking in de vorm van vraag en antwoord. Voor een meer uitgebreide informatie verwijzen wij naar onze ledenpagina’s (klik hier).
Een stakende werknemer heeft geen recht op loon. Deze werknemer ontvangt stakingsgeld via de stakerskas van zijn vakbond. De beroepscentrales van het ABVV, het ACV of het ACLVB zullen in de diverse sectoren en bedrijven de nodige schikkingen treffen met de stakende werknemers.
Stakers mogen de werkwilligen proberen te overtuigen om niet te gaan werken, maar mogen hierbij geen geweld gebruiken, geen bedreigingen uiten en ook de toegang niet de facto blokkeren. Het recht om te werken of om handel te drijven mag niet verhinderd worden. De werkgever kan tevens niet de toegang tot de rechter ontnomen worden om een stakingspikket dat de toegang belemmerd te laten verbieden.
Indien de wegblokkade op voorhand werd aangekondigd, kon de werknemer in principe uitkijken naar alternatieven en is, strikt genomen, het gewaarborgd loon niet verschuldigd. Dit standpunt kan beoordeeld worden in het licht van de inspanningen die de werknemer heeft gedaan om te komen werken.
De arbeidsovereenkomst van een werkwillige werknemer die door de stakingsactie het werk niet kan aanvatten of voortzetten, is geschorst voor de werkuren waarop er geen prestaties kunnen geleverd worden. De werkgever moet aan deze werkwillige werknemer geen loon betalen. De werkwillige werknemer kan aanspraak maken op een tijdelijke werkloosheidsuitkering, na de toestemming van het Beheerscomité van de RVA. Om tijdelijke werkloosheidsuitkeringen te kunnen ontvangen, moet de werkwillige werknemer aan zijn werkgever vragen om hem een CONTROLEFORMULIER C 3.2 A te bezorgen. De werkgever moet tevens het FORMULIER C3.2.-WERKGEVER aan de werknemer afleveren. Het FORMULIER C3.2.-WERKGEVER kan vervangen worden door een elektronische aangifte via www.socialezekerheid.be. Bij een nationale staking/betoging is het waarschijnlijk dat het Beheerscomité van de RVA geen vergoeding zal toekennen aan de werknemers omdat dergelijke syndicale acties kaderen in het algemeen belang waarbij ook de werkwilligen baat kunnen hebben bij een voor werknemers gunstige uitkomst.
Er geldt een verbod om uitzendkrachten tewerk te stellen bij staking (of lock-out). Dat verbod geldt bij uitbreiding voor de uitzendkrachten die reeds voor de staking bij de gebruiker aan het werk zijn. Indien zij door een staking van het werk teruggeroepen worden, verliezen zij loon voor de uren/dagen waarop zij niet gewerkt hebben omwille van de staking. De werkgever moet het uitzendkantoor informeren. Uitzendkantoren die hun uitzendkrachten niet terugroepen tijdens stakingen kunnen aansprakelijk gesteld worden en riskeren een administratieve of strafrechtelijk sanctie.
