In een economische en reglementaire context die steeds moeilijker wordt, werd TRAXIO Road Support (TRS) opgericht om een antwoord te bieden op noden, uitdagingen aan te gaan en de belangen van de takelsector te behartigen. Een sector die voortaan met één stem kan spreken bij alle belanghebbenden.
Michel Gillard is sinds vorig jaar algemeen secretaris van TRAXIO Road Support en zegt dat hij van bij het begin gevoeld heeft “dat het een zwaar beroep is dat slecht gepercipieerd wordt en waar de prijzen die gevraagd worden voor de prestaties enorm verschillen. Dit alles draagt bij tot het behoud van een klimaat van wantrouwen waarin de emoties het soms winnen van het verstand.”
De oprichting van TRAXIO Road Support beantwoordt aan de reële nood aan een federatie die in staat is om al haar leden te vertegenwoordigen, klein en groot, en overal in België. Takelaars van alle provincies zijn dus aanwezig in de raad van bestuur om rekening te houden met lokale bijzonderheden. “Een federatie die met één stem spreekt in naam van de hele sector en in het belang van alle takelaars”, benadrukt Yves Dombrecht, zaakvoerder van Yes Depannage en voorzitter van TRS.
De takelaars worden immers geconfronteerd met een reeks uitdagingen en met een beroep dat steeds ingewikkelder wordt, zoals Michel Gillard vertelt. “De werkomstandigheden zijn veel stresserender geworden in een omgeving die almaar gevaarlijker wordt door de toename van het verkeer, de invoering van snelle interventiesystemen en de verschijning van nieuwe aandrijvingen die een invloed hebben op de takel- en sleeptechnieken.”
De algemeen secretaris gaat verder: “Bovendien bestaat er geen school, het beroep van takelaar leert men al doende. Een goede takelaar moet beschikken over geschikt materiaal en moet verschillende en uiteenlopende opleidingen gevolgd hebben. De bedrijven hebben geen besef van al deze knowhow”, misschien door slechte ervaringen uit het verleden.
Yves Dombrecht benadrukt zo dat er geen toegang tot het beroep is om takelaar te zijn. “Iedereen kan zomaar takelaar worden, wat sommigen ook meteen doen met eenvoudig materiaal en tegen - niet aangegeven - tarieven die belachelijk laag liggen.” De voorzitter geeft ook toe dat de tarifering van de professionals kan wegen op het vertrouwen van de consumenten. “De bijstandsverzekeringen leggen ons te lage tarieven op, wat ons verplicht om te compenseren bij andere prestaties.”
Michel Gillard dringt door deze vaststelling aan op de noodzaak “omte breken met het klimaat van wantrouwen, om uit het emotioneel slop te klimmen.” TRAXIO Road Support leent zich daartoe door nieuwe werkgroepen op poten te zetten: kwaliteitslabel, module voor kostprijsberekening, FAST en Siabis+ (ook het vervolg van dit dossier lezen).
Het kwaliteitslabel TRAXIO Certified Road Support wordt momenteel ontwikkeld. Het zal aan de weggebruikers een kwalitatieve dienst garanderen door alle criteria te groeperen die relevant zijn om het beroep van takelaar uit te oefenen wat de wettelijke verplichtingen, competenties, dienstkwaliteit en het materiaal betreft.
“Op administratief niveau moet een takelaar wettelijke verplichtingen naleven voor zijn gebouwen, receptie, rollend materieel, stalling en veiligheid van anderen. Voor de groepering TRAXIO Road Support moet het gebruikte materiaal ook voldoen aan minimale criteria die momenteel uitgewerkt worden. Het personeel moet opgeleid zijn voor de taken die ze toegekend gekregen hebben. Het label zal ook regels bevatten voor het milieu en voor een goed beheer. Op het naleven van al deze criteria zal toegezien worden door een erkend controleorganisme. Dat is de prijs voor dienstkwaliteit”, vat Michel Gillard samen.
In een tijd van nieuwe technologieën, zal er ook een app ontwikkeld worden. De app zal toelaten om documenten te digitaliseren en zal ook garanties bieden aan de professionals van de baan. Door de QR-code op het voertuig te scannen, zou een politieagent bijvoorbeeld kunnen nakijken of de takelaar over het geschikte materiaal beschikt en over opgeleid personeel, wat vereist is om een dergelijke sleepinterventie tot een goed einde te brengen.
Al veel te lang en in heel wat dossiers heeft de takelsector de indruk dat er niet naar hem geluisterd wordt door de publieke overheden. Het is trouwens voor een deel aan de sector zelf te wijten, waar te lang een zekere kakofonie geheerst heeft. De takelaars zijn voortaan verenigd binnen eenzelfde vereniging en kunnen spreken met één stem.
Een van de belangrijkste uitdagingen betreft de tarifering. “Om de willekeur en het gebrek aan transparantie te vermijden, werkt onze Dienst Kennis & Expertise al meer dan een jaar aan een module voor de kostprijsberekening van een interventie”, verduidelijkt Michel Gillard (ook lezen trouwens). De sector en de onderhandelaars van TRAXIO Road Support zullen zo beschikken over aantoonbare cijfers die zullen toelaten om de tarieven van interventies voor het parket, de overheden of de bijstandsverleners te herzien.
De andere grote prioriteit van de takelsector is de veiligheid. “We hebben allemaal al het verschrikkelijke cijfer gehoord van de levensverwachting op een pechstrook die minder dan 20 minuten bedraagt”, merkt Michel Gillard op. TRAXIO Road Support pleit voor het creëren van een veiligheidsdoorgang die aan de weggebruikers oplegt om een rijvak vrij te laten naast een ongevalszone. “De Verenigde Staten en Canada passen dit al lang toe. In Europa heeft Frankrijk het recent verplicht, maar de maatregel blijft moeilijk toe te passen in werkelijkheid, want de buitenlandse bestuurders zijn niet noodzakelijk op de hoogte. Wij steunen dus het project dat de veiligheidsdoorgang wil invoeren op Europees niveau. Het is onmisbaar voor de veiligheid van het personeel uit de depannagesector.” Omwille van dezelfde bezorgdheid voor de veiligheid van de weggebruikers, “heeft er zich een werkgroep gevormd met de federatie van de bandenspecialisten om een eventuele veralgemening van de signalisatie tijdens een bandenwissel te onderzoeken, in het bijzonder bij een vrachtwagen.”
In tegenstelling tot andere landen zoals Duitsland, bestaat er geen school om de takelaars te vormen in België. Dat versterkt de problemen rond het tekort aan arbeidskrachten voor de sector, vooral omdat het gaat om het vinden van personeel voor de wachtdiensten tijdens de nacht en het weekend. Het personeel opleiden is ook geen sinecure, want ervaring is onontbeerlijk en de specifieke opleidingen zijn zeldzaam. “Voor de opleiding code 95, moeten de takelaars dezelfde opleiding volgen als de andere houders van een rijbewijs C”, stipt Michel Gillard aan. “Een oefening voor vervoer met paletten zal totaal niet nuttig zijn in hun beroep. Wij zijn dus in onderhandeling om specifieke opleidingen te ontwikkelen zoals het slepen van uitzonderlijk vervoer of een vrachtwagen beladen met gevaarlijke producten. Deze specifieke opleidingen zijn des te noodzakelijker in de huidige context die gekenmerkt wordt door de ontwikkeling van nieuwe aandrijvingen.”
