Als er een ministerie bestaat waarvan de doelgerichtheid bijkomstig lijkt, dan is het wel dat van de administratieve vereenvoudiging. Maar in de autoberoepen zijn wij dagelijks getuige dat de administratieve werkelijkheid in België ons belangrijke verkopen doet mislopen.
Alleen al op het gebied van btw geeft TRAXIO een gids van 400 pagina’s uit die tweejaarlijks bijgewerkt wordt. Hoe kan een ondernemer zeker zijn dat hij ‘in orde is’ met al zijn administratie? Dat is in feite onmogelijk. Daaruit volgt een hele reeks boetes, gerechtsprocedures, controles en blokkeringen van alle soorten.
Zoveel factoren voor teleurstellende resultaten.
Een voorbeeld dat betrekking heeft op ons: de export van een tweedehandse vrachtwagen. Hoewel een wagen meestal uit een land vertrekt via een transport, gebeurt dat bij een vrachtwagen meestal langs wegen. Toch vereist de noodzakelijke tijdelijke inschrijving dat de koper bij de DIV niet alleen het origineel van zijn identiteitskaart, maar ook dat van de statuten van het bedrijf voorlegt.
In de meeste gevallen wordt er echter een chauffeur gestuurd om het voertuig in ontvangst te nemen.
Wie is er, rationeel gezien, bereid om originele documenten met een dergelijke waarde aan een chauffeur af te staan?
Te meer dat de ambtenaar die bevoegd is voor de inschrijving er meestal geen woord van begrijpt…. en dus een officiële vertaling eist!
Hoewel de omvang van dit probleem reëel is, zou het de handel minder beïnvloeden als de administratie even veeleisend was in alle Europese landen, maar dat is niet het geval.
Beter nog, de zeehavens beconcurreren elkaar op basis van deze administratieve lasten. De haven van Rotterdam spoort de spelers van de grote auto-export bijvoorbeeld aan om zich in de buurt te vestigen.
In België is er zelfs een woord opgedoken om deze situatie te beschrijven: de administratieve lasagne!
Want in feite blijft het altijd eenvoudiger voor de wetgever om ‘een laag’ toe te voegen bovenop de bestaande reglementering, dan haar volledig te herzien. Deze situatie veroorzaakt op zijn minst belachelijke toestanden, zoals bijvoorbeeld de simpele definitie van een tweedehandswagen.
De definitie verschilt als ze bekeken wordt vanuit het standpunt van de douanes of vanuit het standpunt van de Federale Overheidsdienst Financiën, wat dramatische situaties met zich kan meebrengen, zoals twee keer de btw moeten betalen voor een auto, of dat een auto gededouaneerd wordt als een occasie, maar beschouwd wordt als een nieuwe wagen door de Federale Overheidsdienst Financiën.
Het staat vast dat niemand geacht wordt de wet te negeren, maar dan nog… is het echt aan een handelaar om de discrepanties in te tomen die veroorzaakt worden door regels die te talrijk, te tegenstrijdig of te vaag zijn?
Het gaat om een immens werk, vereenvoudigen impliceert zonder twijfel risico’s nemen, openstaan voor de zwakke plekken in de interpretatie, of zelfs fraude, maar op het moment waarop bepaalde diensten, bepaalde praktijken, zelfs bepaalde budgetten niet gebruikt worden door de ondernemers omdat ze te ingewikkeld zijn op het administratieve vlak, is het aangewezen het risico te nemen om ze te vereenvoudigen.
Een van de schrijnendste marktsegmenten betreft ongetwijfeld de tewerkstelling. Enkele jaren geleden had TRAXIO aan een specialist gevraagd om aan een werkgever alle mogelijkheden voor te stellen om hulp te krijgen bij aanwervingen. Wel, we werden beleefd afgewimpeld: onmogelijk, dat is te complex, elk geval is bijzonder.
Dus, in deze periode van verkiezingen... denken wij dat het hoog tijd is!
Foto: Freeimages, Simone Solda