Op 44 jaar was er niets dat Charles-Emmanuel van Hecke voorbestemde tot het leiden van Mecelcar, een bedrijf dat gespecialiseerd is in het ombouwen van voertuigen. De verscheidenheid die in zijn DNA geprent staat, heeft voor hem een buitengewoon parcours uitgestippeld.
Met een diploma van de School of Management uit Louvain-la-Neuve begint Charles-Emmanuel van Hecke zijn carrière bij Puratos, een bedrijf in bakkerijproducten waar hij verantwoordelijk is voor het optimaliseren van de logistieke keten in Frankrijk. “Het was een boeiend beroep, want logistiek was een onderdeel dat indertijd in de bedrijven maar al te vaak onderschat werd”, herinnert hij zich. “Ik heb vervolgens de uitrol van de beheersoftware voor het Franse filiaal aangepakt, want ze hadden iemand nodig die Engels sprak, terwijl niemand de taal van Shakespeare sprak bij onze buren.”
Daarna volgden meerdere zwenkingen waarmee Charles-Emmanuel van Hecke talrijke gebieden kon ontdekken. “Bij elke jobverandering ben ik van sector veranderd”, verduidelijkt hij. Zo is hij verantwoordelijk geworden voor de uitrol van software binnen de chemieafdeling van de Katholieke Universiteit Brussel voordat hij zijn rol uitoefende als controleur van het filialenbeheer. Nadien verlaat hij de chemiewereld voor een functie bij Group 4 bij de afdeling geldtransport. “Dat anderhalve jaar bij Group 4 heeft mijn ogen geopend op verschillende vlakken: het belang van de teams, de bezorgdheid van de klant en de zin om te werken bij een bedrijf dat iets bijdraagt aan de maatschappij.”
Zo zal hij de functie van financieel directeur aanvaarden en daarna van algemeen directeur voor Laboratoires Boiron in België. Hij zal dan gedwongen worden om tegen zijn wil een vestiging te sluiten op vraag van de Franse algemene directie, wat zijn toekomstige beroepskeuzes zal leiden.
“Na deze fase, heb ik beslist om aandeelhouder te worden van een Belgisch bedrijf om te vermijden dat het aandeelhouderschap naar het buitenland zou vertrekken. Zo ben ik in contact gekomen met de voormalige eigenaars van Mecelcar.” Wat hem verleid heeft? De kwaliteit van het werk van het bedrijf dat van hem zou worden. “Hier gaan de 35 werknemers met het bedrijf om alsof het van hen is. De bezorgdheid van de klant is alomtegenwoordig en ze zijn echt geobsedeerd door de kwaliteit. Vermits we alle soorten ombouw uitvoeren, van ambulances met kiepbakken tot politiewagens of mobiele werkplaatsen, hebben we zowel bestellingen van 1.000 voertuigen als unieke bestellingen op vraag van een zelfstandige. Maar alle klanten worden gelijk behandeld”, vertelt hij.
De afgevaardigd bestuurder zegt dat hij geen grote organisatorische steun heeft moeten bieden sinds zijn komst in februari 2018, en heeft vooral gewerkt aan de samenhang en de communicatie van het team. De grootste uitdaging die hij moet aanpakken? Het gebrek aan gekwalificeerd personeel. “We hebben ervan afgezien om mensen aan te werven die het beroep kennen, heel anders dan bij de concessies. We nemen liever gemotiveerde mensen aan, die zin hebben om te leren, om ze dan zelf op te leiden.”
Als we hem ondervragen over de vele beroepslevens die hij al gekend heeft, bouwt Charles-Emmanuel van Hecke er zijn filosofie op: “De nieuwe ervaringen laten toe om verbanden te leggen waar we niet meteen aan denken als we binnen hetzelfde vakgebied blijven. Het leven is boeiend als je tegen 200 per uur leeft. Een dag die voorbijgaat zonder het beste van jezelf te geven, is een verloren dag.”
Leeftijd: 44 jaar
Functie: afgevaardigd bestuurder Mecelcar
Diploma: master in management
1e job: ober in een restaurant
Hobby’s: wintersport
Droomwagen: Donkervoort
Droombestemming: de bergen, waar ze zich ook bevinden
Favoriete drank: wijn, omwille van het uitzonderlijke werk dat erbij hoort
Ambitie binnen 5 of 10 jaar: van Mecelcar de onmisbare partner maken voor constructeurs
Foto: Benjamin Brolet