Patrick Godart: Ook in de schaduw kan het er warm aan toegaan

Patrick Godart is een zeer veelzijdig geïnteresseerd persoon met diepgewortelde passie voor de automotive branche. Hij studeerde interieurarchitectuur aan Sint-Lucas in Brussel, voelde zich ook aangesproken door de fotografie, wat hem naar het Narafi trok, terwijl hij in avondschool kennis opstak over autotechniek. Dat laatste kreeg uiteindelijk de bovenhand, want nu 38 jaar geleden ging hij aan de slag bij een Ford-concessie in Lennik.

“Het was volle crisis in de verkoop en dat maakte dat ik zowat overal werd ingezet, blikt hij terug. Naast de verkoop hielp ik in het magazijn, sprong zelfs bij in de werkplaats en ging mee om depannages te doen. Maar ik mocht blijven, kreeg de kans door te groeien tot eerste verkoper”. Patrick Godart had zijn vuurdoop in de branche wel gehad en was stevig gebeten door de automicrobe. Dat liet hem parallel aan zijn hoofdberoep een occasiehandel opstarten, wat na 2 jaar zijn hoofdberoep werd.

Trendgevoelig 

In 1996 startte DAF een project voor terugname van voertuigen en Patrick Godart was erbij. In Mechelen opende een tweedehandscenter, waar jaarlijks een 600-tal vrachtwagens werden verhandeld. In 2007 liet de aankomende crisis zich al voelen. “Ik stelde mijn prognose bij naar een break-even. Dat werd me niet in dank afgenomen, maar in 2008 volgde de crash. Ik was overtuigd dat er plaats was voor twee concessies met een tweedehandsafdeling, maar niemand durfde en dus stapte ik op bij DAF.”

In april 2008 ging hij aan de slag bij Willy van Doorne International holding, achter de vestiging in Wijnegem: “Ik kreeg er de kans mijn opgedane kennis en ervaring in te brengen in de verhuurpoot en een ondersteunende afdeling uit te werken voor de DAF-dealerships binnen de holding”. Dif-Rent, waarvan Patrick Godart vandaag directeur is, behoort eveneens tot die holding en doet meer dan 400 in- en verkooptransacties per jaar evenals de verhuring van een 400-tal voertuigen, zowel nationaal als internationaal. 

Consumptie versus mobiliteit 

Een groot economisch risico is eigen aan de transportsector en slaat direct neer op de verkoopcijfers. Buy-back van de voertuigen is algemeen ingeburgerd en wordt geëist door de kopers van nieuw materiaal. “Vandaag is de markt voor tweehandsvoertuigen erg beperkt, geeft Patrick Godart aan. Als Rusland zich terug openstelt, heeft dat meteen een gigantisch aanzuigeffect. Een 5 jaar oude vrachtwagen van hier is er hypermodern.” Voor vrachtwagens op gas (LNG) ziet onze gesprekspartner geen toekomst. Voor elektrische aandrijving op basis van brandstofcellen en waterstof wel. “Vergeten we echter niet dat biodiesel uitstekende resultaten geeft voor het voldoen aan de Euro 6-emissienorm”, benadrukt Patrick Godart. 

“Zolang we in een consumptiemaatschappij leven zullen we met mobiliteitsproblemen te maken hebben, met het risico dat de situatie ooit crasht. De consumptiemaatschappij zwengelt de concurrentie aan en dat leidt tot gedeeltelijk leegrijden en verhoogde prijsdruk in de transportwereld. Bij LCV’s stelt dit probleem zich zo mogelijk nog scherper. Een mogelijke oplossing is te zoeken in de taxatie van leegrijden i.p.v. een kilometerheffing, wat de mobiliteit ten goede komt en tevens de emissies terugdringt. Het resultaat van een automatische weging van het voertuig in vergelijking tot het geregistreerde leeggewicht is perfect haalbaar.”

Profiel

Leeftijd: net 60

Statuut: Directeur bij DIF-RENT

Opleiding: interieurarchitect

1^e job: in 1982 begonnen als verkoper bij Ford-concessie

Hobby’s: fietsen

Droomwagen of -motor: modern en zeer gestileerd of oldtimer

Favoriete bestemming: Zuid-Europa

Favoriete drank: een lekker biertje, een fantastisch wijntje, maar ook een verfrissend glas water

Ambitie binnen 5 of 10 jaar: blijven zoeken naar creatieve oplossingen 

Foto: Benjamin Brolet