De Gouden Autosleutel winnen, is helaas niet gelukt. Maar dat Lise Helincks (20) uit Bazel deelnam aan deze uitdagende wedstrijd, als enige jonge vrouw overigens, is op zich al een prestatie. Een gesprek met deze pittige dame, die haar handen vuil durft te maken en niet te beroerd is om banden en velgen te sjouwen.
Dat de appel niet ver van de boom valt, was al snel duidelijk. Van kleins af beleefde Lise meer plezier aan het in en uit elkaar halen van dingen dan aan het spelen met poppen. Ze had duidelijk technisch inzicht, net als haar ouders, allebei ingenieurs en werkzaam bij BASF in de Antwerpse haven. Uiteraard hadden die liefst gezien dat hun dochter eerst het algemeen secundair onderwijs zou afmaken, maar het liep even anders. Lise werd schoolmoe, had geen zin meer in al die theoretische vakken en verveelde zich. Intussen sleutelde ze thuis aan brommers tot ze – eens 18 – ook auto’s onder handen nam. Het was duidelijk welke richting ze op wilde en na een omzwerving via het TSO schreef ze zich in voor de Syntra-opleiding ‘polyvalent automecanicien’ in Sint-Niklaas, een combinatie van één dag op de schoolbanken en vier dagen werken. Een formule die haar uitstekend beviel.
Lise kwam terecht bij een multimerkengarage, wat haar het voordeel bood meerdere merken te mogen servicen. “Zo kun je sneller meer ervaring opdoen, meer en verschillende soorten gereedschappen leren hanteren en een breder ‘autogevoel’ ontwikkelen.”
Solliciteren als jonge vrouw voor een dergelijke baan, was nochtans niet evident. “Ik voelde telkens dat gebrek aan vertrouwen om ‘een meisje’ aan auto’s te laten sleutelen.” Maar met haar huidige baas, Robert, klikte het meteen. “Hij gaf me vertrouwen en de kans om bijkomende opleidingen te volgen, zoals recent nog, een specialisatiecursus rond emissies en elektrische auto’s met HEV2-diploma. En binnenkort mag ik me nog verder bijscholen voor de elektrische auto, want dat wordt ongetwijfeld de toekomst.”
Het was ook mee onder impuls van haar baas dat ze deelnam aan de Gouden Autosleutel. “Het theoretische gedeelte was het moeilijkst, maar de praktische proef – zo snel mogelijk een elektrische storing ontdekken – was snel geklaard.”
Lise is een autoliefhebber en kan zich geen leven zonder sleutelen inbeelden. Ze rijdt met een bescheiden Seat Ibiza maar als het van haar (budget) afhing, zou het een Ford Mustang met V8-motor uit 1966 zijn. Dat er heel wat aan het veranderen is in de autosector en op mobiliteitsvlak, merkt ze ook. In haar vriendenkring heeft iedereen nog een rijbewijs, maar dat heeft wellicht alles te maken met het feit dat een auto waar zij woont eigenlijk onmisbaar is want openbaar vervoer praktisch onbestaand. Maar ze begrijpt de trend. “Waarom zouden jongeren in de stad nog een rijbewijs halen als ze toch alles met fiets, bus of tram kunnen doen? Een auto is tenslotte ook een flinke kostenpost.”
Dat steeds meer mensen de auto de rug toekeren en alternatieven zoeken, vindt ze prima voor het milieu, maar tegelijk hoopt ze dat de verbrandingsmotor niet gauw verdwijnt. “Tenminste, als mecanicien, want sleutelen aan een elektrische auto zal nooit meer hetzelfde zijn. Het zal eerder gaan om het vervangen van componenten dan om het demonteren, schoonmaken, checken, herstellen en weer monteren van onderdelen.” Ze beseft ook dat het vak en haar job er in de toekomst ongetwijfeld anders zullen uitzien. Al heeft ze daar geen moeite mee. “Ik kan me voorstellen dat ik binnen een jaar of 10 nog wel in een garage meedraai, maar dan misschien in een bureaujob, om wisselstukken te bestellen of zo.”
Leeftijd: 20 jaar
Statuut: arbeidster
Opleiding: polyvalent automecanicien
1ste job: hulpmecanicien
Hobby’s: schilderen, puzzelen, lezen, longboarden, skateboarden
Droomwagen of -motor: Ford Mustang, 289ci, V8, 1966
Favoriete bestemming: Lapland
Favoriete drank: latte macchiato
Ambitie binnen 5 of 10 jaar: in de autosector als mecanicien of op kantoor
Foto: Benjamin Brolet